Snoep: Turks fruit

Turks Fruit is een heerlijk zoete snoep wat gemaakt is van maïsmeel, wijnsteen en zoete stroop, daarin worden verschillende gedroogde, honing en noten aan toegevoegd. Het heeft een zachte gelei-achtige consistentie en wordt geserveerd in blokjes die bepoederd zijn met poedersuiker. Het kan los worden gekocht of verpakt. Ondanks dat Turks Fruit verkrijgbaar is in verschillende smaken, blijft de traditionele smaak rozenwater het meest populair. Turks Fruit wordt vaak geserveerd, na een maaltijd, bij de bittere Turkse koffie. Ook wordt het over de hele dag gegeten als lekkernij.

De geschiedenis van Turks Fruit

Turks Fruit bestaat al sinds de 15e eeuw en er doen verschillende verhalen de ronde over de oorspronkelijkheid ervan. Een van de verhalen is dat er een sultan was, in Turkije, die een zeer grote harem had. De vrouwen van de harem waren altijd aan het kibbelen en de sultan had er genoeg van. Hij had het plan gevat dat zijn banketbakker, aan het hof, een zoete lekkernij moest maken dat zo heerlijk was dat de vrouwen van zijn harem geen trek meer hadden in hun geruzie en zouden stoppen en er vrede in het paleis zou zijn. Wonderwel werkte het plan van de sultan, de vrouwen van de harem stopte zich vol met de heerlijke, zoete lekkernij en er was geen gekibbel meer.

Een ander verhaal is die van een banketbakker genaamd Bekir Effendi. Bekir woonde in een klein stadje in de bergen en verhuisde naar Istanbul waar hij een chocolade winkel opende. Bekir was een actief, nieuwsgierig persoon op het gebied van snoepgoed. Door experimenteren is gekomen op Turks Fruit. Het verhaal gaat dat zijn nieuwe zoete snoepgoed gebaseerd was op een oude Anatolische suikergoed wat gemaakt was van honing of siroop, waarin druiven gemend werden met bloem en water. Door mond-op-mond reclame rondom Istanbul steeg de verkoop, het werd zelfs verkocht in kanten zakdoeken wat voor die tijd erg nieuw was. Uiteindelijk kwam de sultan er ook achter en hij vond het zo lekker dat hij Bekir de Medaille van Eer gaf en al snel genoot het hele Koninklijke hof van de heerlijke lekkernij genaamd Turks Fruit. Bekir Effendi’s winkel bestaat vandaag de dag nog steeds in Istanbul en verkoopt nog steeds Turks Fruit. Dit is de oudste Turkse onderneming in haar oorspronkelijke locatie. Het bedrijf heeft zich ondertussen verspreid tot een wereldwijde onderneming met bedrijven in de VS, Japan, Frankrijk, Egypte, Groot-Brittannië en Zuid-Afrika.

In Turkije wordt het Lokum genoemd men is van mening dat het is afgeleid van het Arabische ‘rahat-al-hulkum’ wat betekent ‘tevredenheid van de keel ’.

De term Turks Fruit

De naam Turks Fruit was oorspronkelijk bedacht door een Britse reiziger die in de negentiende eeuw als eerste westerling de smaak van de lekkernij proefde, hij stuurde een schip met de lading naar huis omdat hij het zo lekker vond. Hierna werd Turks Fruit als snel populair in Europa en Amerika. Het was favoriet bij Pablo Picasso, Napoleaon en Winston Churchill. Er werd ook geexperimenteerd met nieuwe toevoegingen. Zo had men in Groot– Brittannië een plaat van rozenwater Turks Fruit bedekt met chocola en gaf het de naam Turkisch Delight Fry’s. Het kwam voor het eerst op de markt in 1914 en was vervaardig door JS Fry en Sons, tegenwoordig wordt het gemaakt door Cadbury’s.

Turks Fruit in literatuur. De meest beroemde verwijzing, althans voor Nederlander, is naar het gelijknamige boek van Jan Wolkers. In het boek vind de vrouwelijk hoofdpersoon het erg lekker. Wanneer ze erg ziek is koopt haar oude minnaar het af en toe voor haar. Een ander beroemd boek is van C.S. Lewis, The Lion, the witch and the wardrobe. In de roman wordt een broer, door de Witte Heks verleid met Turks Fruit, om zijn broer en zussen te verraden.

In de meeste winkels kan tegenwoordig Turks Fruit gekocht worden, mocht je het toch niet vinden dan kan het online gekocht worden. Mocht je vrienden of familie hebben die naar Turkije gaan, vraag ze dan om wat voor je mee te nemen.